«Ο Αγιος Νικόλαος έχει καταντήσει ένα χωριό ανακύκλωσης της κακομοιριάς» (του Γιώργου Γουναλάκη)

Είναι πολύ λυπηρά τα σημάδια αυτά. Αυτά δεν κάνουν ανηφορικό το δρόμο του αύριο της πόλης μας, τον κάνουν Γολγοθά.

Έχω πει πολλές φορές ότι πρέπει να αναζητήσουμε όλα αυτά που μας ενώνουν και να αφήσουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Όμως με τέτοιες νοοτροπίες – κυρίως από νέους ανθρώπους – αυτό γίνεται ουσιαστικά αδύνατον.

Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα “και τι κάνουμε;”. Τα παρατάμε ; Προφανώς όχι, απλά χρειάζεται παιδεία, υπομονή , γερό στομάχι και πολλά πολλά άλλα. Όσοι λοιπόν δεν τα έχουν τα χαρακτηριστικά αυτά δεν είναι χρήσιμοι στην πόλη αυτή; Όλοι είναι χρήσιμοι, απλά πρέπει να βρούμε το που και πως.

Άλλωστε δεν κάνουν όλοι για όλα, όμως υπάρχει ρόλος για τον καθένα. Δεν υπάρχει όμως κανένας ρόλος σε ανθρώπους που κατηγορούν πισώπλατα και ρίχνουν λάσπη σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Σε ανθρώπους που έχουν μάθει να βοηθούν όπου και αν τους ζητηθεί, χωρίς να έχουν ποτέ αξιώσει την προσωπική τους προβολή.

Ισα ισα, κάποιοι για να προστατεύσουν και τους ανεκδιήγητους, ζητούν την απόλυτη σιωπή της κοινωνίας σε όποιο επίπεδο και αν βοηθούν. Άσχετο αν αυτό δεν επιτυγχάνεται πάντα, με ευθύνη αυτών που νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν και φυσικά δεν τους το υπαγορεύει ή δεν τους υποχρεώνει κανείς.