 |
 |
 |
 |
 |
 |
«Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα. Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό…Αυτό είναι το πλεονέκτημα το να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις. Είμαστε πάντα παιδιά, το παρελθόν που ήταν το παιδί αυτό». (Φερνάντο Πεσόα-Πορτογάλος ποιητής).
Άχ……..αυτή η μυρωδιά του γιασεμιού, δεμένη αρμονικά με τις παιδικές μου αναμνήσεις…….!!! Τα παιχνίδια στ’ ασβεστωμένα σοκάκια, το κυνηγητό, τα μήλα, το κρυφτό, τα «στρατιωτάκια», η τυφλόμυγα! Ακόμα και με τις σκιές των φύλλων τα βράδια στους τοίχους παριστάναμε τους καραγκιοζοπαίχτες. Μια πέτρα, ένα σπαθί από ξύλο ελιάς, ένα στεφάνι από στάχυα και μεταμορφωνόμασταν σε πριγκίπησσες και ιππότες αλλοτινών εποχών. Και θέριευε το ανάστημα μαζί με τη ψυχή μας, γιομάτη από την αλήθεια των παραμυθιών, που αντηχεί ακόμα στ’ αυτιά μου, μ’ εκείνη τη γλυκιά φωνή της γιαγιάς μου….Και δυνάμωναν οι φιλίες μετά από τον «τσακωμό» για το καλύτερο κάστρο στην άμμο, και γεννιόνταν τα πρώτα καρδοχτύπια ακούγοντας το μελωδικό τραγούδι του λυράρη σ’ ένα ντόπιο πανηγύρι….
Τα λόγια του παπά τη νύχτα του Πάσχα, αν και δεν τα καταλαβαίναμε μας «μάγευαν» γιατί γαλήνευαν τις ψυχές μικρών και μεγάλων!! Κι’ άναβαν οι λαμπάδες, κι’ άναβαν τα φώτα της ψυχής μας!! «Aληθινές εποχές, αγνές…..» θα πουν οι παλιότεροι και μου φαίνεται σαν να έχουν δίκιο!!! Πόσες φορές ακούμε σήμερα την πρόσκληση «Ελάτε να αποσπερίσουμε?» Πόσες στιγμές αφήνουμε την ψυχή μας ν’ ανοιχτεί γύρω από ένα απλοικά στρωμένο τραπέζι, ακούγοντας τα’αλληλοπειράγματα φίλων, υπό τους ήχους ενός μουσικού οργάνου??
Λέμε, βέβαια, σήμερα, «Πάμε για καφέ?» και καταλήγουμε κολλημένοι στις οθόνες μας, αφού η επόμενη ερώτηση μετά την παραγγελία είναι αν υπάρχει σύνδεση wi-fi? Aλλάζουν οι εποχές, θα μου πείτε, απλούστεψαν οι ζωές των ανθρώπων με τις κατακτήσεις της τεχνολογίας, μα σα να μου φαίνεται πως οι ψυχές μας είναι περισσότερο «δεμένες» από ποτέ, δεν ανοίγονται εύκολα στους άλλους. Ψυχαγωγούμαστε ή απλά οδηγούμαστε στο να τρέφουμε τη ψυχή μας με προιόντα σύντομης ημερομηνίας λήξης? Δεν έχει την ίδια γοητεία την ίδια ομορφιά η μαντινάδα, που θα βγει αυθόρμητα από το στόμα ενός ερασιτέχνη μαντινάδολόγου σε περίσταση έρωτα, λύπης ή απρόσμενης συνάντησης, με αυτή τη μελωδία που θα βγεί χρησιμοποιώντας συναρτήσεις υπολογιστών!! Η πρώτη γίνεται με καρδιά, με συναίσθημα, χαράσσει τις ψυχές!!! Και δεν είναι όλες οι χαρακιές, όλα τα σημάδια απαραιτήτως κακά. Είμαι περήφανη γι’ αυτό ο σημάδι στο γόνατό μου, είναι καταδικό μου, το κέρδισα. Νίκησα και νικήθηκα σε παιχνίδια έξω στο δρόμο, έμαθα το αλληλοσεβασμό ανάμεσα στους αντιπάλους, όταν δώσαμε τα χέρια στο τέλος του παιχνιδιού. Δεν νίκησα και δε νικήθηκα από ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ στο τέλος ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, κάνοντας delete για να το αποφύγω. Και τι παράδειγμα να δώσουμε στα παιδιά μας?
Γιατί τ’ αυτιά τους είναι τις περισσότερες φορές κλειστά στα συμβουλές μας, αλλά τα μάτια τους είναι ανοιχτά στο παράδειγμα μας!! Βρήκαμε την εύκολη λύση…αποκοιμιούνται το βράδυ μπροστά σε μια οθόνη με κινούμενα σχέδια, χωρίς εκείνο το γλυκό σιγοψιθύρισμα της μητέρας να λέει παραμύθια, στολίζοντας τα όνειρά τους με νέους ήρωες, που η ίδια τους σκαρφίστηκε. Ένας περίπατος στη φύση, μια βόλτα στη θάλασσα, η παρατήρηση των σύννεφων όλων των δημιουργημάτων του μεγαλοδύναμου δίνει το έναυσμα για νέα διηγήματα! Κι’ επειδή τα παιδιά διψούν για διηγήματα , για κατορθώματα μεγάλων ανδρών και γυναικών, ο ιερός Χρυσόστομος παραπέμπει τους γονείς στα διηγήματα της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί τα παιδιά θα βρουν θαυμάσια πρότυπα ηρώων, ανθρώπων δηλ. που επεδίωξαν την αρετή και τη δικαιοσύνη. Τον Αβραάμ τον έκανε ο Θεός Πατέρα πολλών εθνών, τον Ιακώβ τον ονόμασε «Ισραήλ» δηλαδή θαρραλέο, το Μωυσή τον ανέδειξε μεγάλο νομοθέτη και σ’ αυτόν έδωσε τις δέκα εντολές. Ακόμα θυμάμαι την παιδική παράσταση που έλαβα μέρος στο νηπιαγωγείο, αλλά και αυτή που παρακολούθησα χρόνια αργότερα ως φοιτήτρια. Το θέατρο δεν είναι για λίγους πεπαιδευμένους, είναι για όλους, για τον κάθε άνθρωπο. «…… δρώντων και ου δια απαγγελίας δια ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…….», όπως ανέφερε και ο Αριστοτέλης τον 4ο αι. π.Χ. δίνοντας τον ορισμό της τραγωδίας.
Καθάρονται, άραγε, η ψυχές μας σ’ένα έργο δραματουργίας όπως τα σημερινά, νιώθουν ευφορία από ένα «αστείο», χυδαίο και ανούσιο αρκετές φορές?? Δε λέω, υπάρχουν βέβαια και αξιόλογες παραγωγές και σε θέατρο και σε τηλεόραση, των οποίων η επιλογή γίνεται με στόχο την πνευματική μας καλλιέργεια, σε ψυχή και σώμα. Είμαι περήφανη γιατί τσαλάκωσα τις σελίδες ενός αληθινού βιβλίου, το ψηλάφισα, δεν κίνησα απλά μια οθόνη με το δείκτη μου για να το διαβάσω. Δε ξεχνώ τη μυρωδιά όταν μπαίνει κανείς σ’ ένα βιβλιοπωλείο, που δε συγκρίνεται με την αναμονή για το download ενός συγγράμματος σε ηλεκτρονική μορφή. Αληθινή ευλογία να μπορείς ν’ ανοίξεις τη ψυχή σου, να διασκεδάσεις με συνανθρώπους, να ταυτιστείς με ήρωες, να τραγουδήσεις, να χορέψεις, να γελάσεις και το βράδυ αποκαμωμένη να γείρεις στην αγκαλιά του συντρόφου σου!! Γιατί
Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο. (Νίκος Καζαντζάκης)
*Ιωάννα Κρητσωτάκη – Δρακωνάκη, θεολόγος, πιστοποιημένη εκπαιδευτικός στη «Διαπολιτισμική και Συμπεριληπτική Εκπαίδευση» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΕΚΠΑ με ειδίκευση στη «Σχολική Θρησκευτική Αγωγή».
- Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, με εγκυρότητα και αξιοπιστία, στο cna.gr
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Facebook
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Twitter
- Ακολουθήστε το cna.gr στο YouTube
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Instagram
