 |
 |
 |
Και όλο το χωριό ντύθηκε πάλι στα γιορτινά. Η μυρωδιά του φρέσκου ασβέστη πλημμύριζε στενά και αυλές και οι νοικοκυράδες ετοίμαζαν τους άρτους , με θέρμη και πίστη για την πανήγυρη. Οι πραματευτάδες έφταναν προπαραμονές για να διαλαλήσουν την πολύχρωμη πραμάτια τους , αριστερά και δεξιά του δρόμου προς την εκκλησιά.
Το μόνο απομεινάρι από το παλιό μοναστήρι η εντοιχισμένη επιγραφή στο πίσω μέρος του ναού. Μια εκκλησιά που αποτελούσε καταφύγιο και ορμητήριο για τις καλοκαιρινές εκστρατείες των πιτσιρίκων, μια εκκλησιά – η Αγιά Μαρίνα- στήριγμα και αποκούμπι των συγχωριανών σε δύσκολες στιγμές , μια εκκλησιά που φιλοξένησε γάμους και βάπτισες, μια εκκλησιά έτοιμη να αγκαλιάσει την κάθε ανθρώπινη ψυχή, που εναπόθετε πάνω στην εικόνα της Αγίας τάματα καρδιάς!!!
Το πανηγύρι τσ’ Αγιάς Μαρίνας που το περίμεναν πως και πως τα εγγόνια του κυρ- Μανώλη και της κυρά- Κούλας. Μια λαμπάδα άναβε κάθε χρόνο για όλη την οικογένεια Το πρώτο πολύχρωμο” τσουρί” , η πρώτη “ομιλούσα” κούκλα γύρω στα έξι , το πρώτο ζευγάρι δερμάτινα σανδάλια γύρω στα 15, που αγοράστηκε “επαξίως” με το πρώτο χαρτζηλίκι, έπειτα από επιμελή καθαρισμό και προετοιμασία της πλακωσάς του καφενείου του κυρ- Μανώλη για τους πανηγυριώτες που θα έρχονταν για το γλέντι!!
“Γιαγιά, έχω εξεταστική, μα θα κατέβω για τσ’ Αγιάς Μαρίνας!” – “ Εγώ θα σου κάμω τα εισιτήρια! Καλώς να ‘ ρθείς, Γιαννούλα!” Ένα υποκοριστικό που ηχούσε πάντα πιο γλυκά απ’ τα χείλη τους και που “πέρασε” ως κληρονομιά και στο θείο μου τον Κωστή… Το “ταίρι” μου στο σερβίρισμα στο πανηγύρι τσ’ Αγιάς Μαρίνας , τον άνθρωπο που με μια σπρωξιά στο στενό του Χάβα με έμαθε ισορροπία, πάνω σ’ ένα κόκκινο ποδήλατο!! Μια ισορροπία που οδηγεί τα βήματα μου στο χανιώτη … “Ένας καινούριος άνεμος φύσηξε στην καρδιά μου….” Πάντα πρώτος, κι’ εγώ δεύτερη, μπαμπά, όταν χορεύαμε στο τέλος του γλεντιού…Και φυσικά ξεπαπούτσωτη στο Μαλεβιζιώτη, μαζί με τ’ άλλα Λιμνιωτάκια, το Μαριώ, τον Κοσμά, τη Μανουέλα, τη Γιούλη, το Γιάννη, το Μανώλη, το Στάθη, το Νίκο, τη Μαρία, τη Δοξούλα….
Περίεργη εποχή το καλοκαίρι, σαν να αφήνει ανολοκλήρωτες συναντήσεις για το επόμενο…Και φέτος κάποιοι θα ξανασμίξουμε, κάποιοι άλλοι όχι….Ξενάκια και ντόπιοι έχουμε δεθεί με μια αόρατη κλωστή αναμνήσεων, που η φθορά και η κακία δεν μπορούν ν’ αγγίξουν……
η Γιαννούλα, τση Μαρίας του “Χριστίνη”
- Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, με εγκυρότητα και αξιοπιστία, στο cna.gr
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Facebook
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Twitter
- Ακολουθήστε το cna.gr στο YouTube
- Ακολουθήστε το cna.gr στο Instagram
