Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους γνωρίζεις μόνο απ’ τα μικρά τους ονόματα… Η Μελίνα, η Τζένη, η Αλίκη, ο Μάνος, ο Μίκης…..
Περασμένοι από καιρό στην αιωνιότητα. Πρώτη επαφή με το έργο τους σε κάποια “ανιαρή” σχολική γιορτή κάπου στο γυμνάσιο. Ώσπου, ξαφνικά και κάπως μαγικά αρχίζεις να διεκδικείς, να αγαπάς, να παλεύεις για το δίκιο σου συντροφιά με τις μελωδίες τους. Έλεγαν οι παλιοί Κρητικοί ότι σαν “φεύγουν” τέτοιοι άνθρωποι δάκρυα δεν τους πρέπουν!!
Έκαναν το χρέος τους ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ, που έγραψε κι’ ο Λουντέμης “”Πατέρα… Αφού ήρθαμε στη ζωή για να πεθάνουμε, γιατί ήρθαμε;”
“Όχι για να πεθάνουμε, καθόλου.
Ήρθαμε για να χαρούμε το δώρο της ζωής
και κατόπι να φύγουμε, για να έρθουν να το χαρούν κι άλλοι.
Γι’ αυτό πρέπει να πούμε στη ζωή ‘ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ’
για το πολύτιμο δώρο της.
“Μα πως; Με τι τρόπο;”
“Κάνοντάς την ομορφότερη. Αυτή είναι η πληρωμή μας και το χρέος μας.”
“Να κάνουμε, αυτούς που θα έρθουν, να ζουν με πιο πολλά γέλια, παρά με δάκρυα.
Να αραδιάζουν πιο πολλά τραγούδια
παρά βογκήματα.
Ήρθαμε μόνοι, ζήσαμε μόνοι, θα φύγουμε μόνοι.
Τι αξία έχει αυτό; Είναι ίδιο σαν να μην ήρθαμε.”
“Άμα ανακαλύψεις την ομορφιά και δεν την παρουσιάσεις.
Άμα ανακαλύψεις την αλήθεια και τη σκεπάσεις.
Άμα ανακαλύψεις το δίκαιο και το κρύψεις,
τότε τι άνθρωπος είσαι;
Πως την πλήρωσες τη ζωή;
Απολαμβάνοντάς την μόνο;
Τότε, δε γεννήθηκες.”
Θα σε θυμόμαστε στη γη της λεμονιάς, της ελιάς, στις όμορφες πόλεις, στο περιγιάλι το κρυφό, οι βράχοι θα μετρούν τους καημούς μας…….Καλό πέρασμα στο ΦΩΣ, Μίκη της Ελλάδας, Μίκη του κόσμου!!
 |
 < |
 |
*Ιωάννα Κρητσωτάκη – Δρακωνάκη, θεολόγος, πιστοποιημένη εκπαιδευτικός στη «Διαπολιτισμική και Συμπεριληπτική Εκπαίδευση» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια ΕΚΠΑ με ειδίκευση στη «Σχολική Θρησκευτική Αγωγή».
