Όλα τα λεξικά θα μας πουν ότι το ρήμα γλείφω είναι από το αρχαίο (εκ)λείχω και γράφεται με –ει–. Το ίδιο και όλες οι λέξεις που σχηματίζονται απ’ αυτό: γλείψιμο, γλείφτης, τσανακογλείφτης, γλειφτρόνι, γλειψιματίας, γλειφιτζούρι, ξερογλείφομαι.
Συνήθως είναι αυτό που κάνουμε με την γλώσσα, αλλά στις μέρες μας γίνεται και με άλλους πολλούς τρόπους.
Το άλλο δεν έχει αλλάξει από τα αρχαία χρόνια: το ρήμα είναι γλύφω (λαξεύω, σμιλεύω με κάποιο εργαλείο, όχι με τη γλώσσα) και ο γλύπτης δεν έχει γίνει *γλύφτης.
Ακόμα μεγαλύτερη αυτή η παρέα: γλυπτική, γλυπτά, γλύπτης και γλύπτρια, λιθογλυπτική και ξυλογλυπτική, γλύφανο και γλυφίδα, οδοντογλυφίδα, ανάγλυφος, ιερογλυφικά και άλλα.
Αλλά και ο τοκογλύφος υπολόγιζε τους τόκους με χαρακιές στο τραπέζι του.
 |
 |
 |
